Deze week sprak ik met een brussenmoeder. Ze wist van mijn ouder en kind workshop en vertelde dat zij en haar Brus misschien zouden aansluiten.
Ze zei: “Het hangt nog even af of mijn oudste (zorgkind) zwemles heeft.”
Met de meivakantie in het vizier wist ze niet of de zwemles door zou gaan of niet. En dat zou dan bepalen of ze kwam, of niet. En dat is natuurlijk prima, maar ergens voelde ik bij haar een wens. Een verlangen om te komen. En hoe jammer zou het zijn als ze de beslissing van wel of niet komen zou laten afhangen van die zwemles.
Dus ik vroeg haar: “Als je nu een plan B voor je zorg kind hebt en je daardoor wel zou kunnen, wat zou je dan kiezen?”
Ik zag haar nadenken en er verscheen een glimlach. “Je hebt gelijk”.
Ik zie dat nog zo vaak binnen zorg gezinnen. Dat de zorg zo centraal staat dat alles erop afgestemd is. En ik begrijpt het.
Want ik weet dat het loslaten van je zorgkind (kan de ander datzelfde bieden, ziet de ander ook zijn hulp signalen) een uitdaging is.
En natuurlijk weet ik wel dat kiezen voor jezelf voor veel zorg ouders een uitdaging is. Sterker nog..ze zetten zichzelf vaak op de laatste plaats.
Maar was als je dat wel doet?
- Je draagkracht wordt vergroot, want je ervaart een leuke dag en dat werkt op alle fronten door. Dus ook op de rest van het gezin/gezinsleven.
- Je geeft een voorbeeld aan je brus dat zij ook voor zichzelf mogen kiezen (ook voor hen is dat een uitdaging omdat ze jou als ouder willen ondersteunen en het gevoel hebben voor de broer of zus nodig te zijn.
- de Brus voelt zich door dit samen te doen extra gezien en gehoord. Eindelijk 1:1 tijd zonder gestoord te worden of gedeelde aandacht.
- de focus ligt eens een keer niet op de zorg, maar juist op ontspanning, plezier en verbinding.
- Wanneer je kiest voor jezelf zeg je ook innerlijk ‘Ja, ik ben het waard’ tegen jezelf.
Ik zou het zo zonde vinden als je jezelf dit niet gunt, en je Brus dit niet gunt terwijl je het wel graag wilt.
Dus lieve mama. Hoe tof zou het zijn als je erbij bent?
Zie ik je zaterdag 29 april?
