Ze was pas vijf!

Ze gaat met lego spelen en zet de rolstoel van haar broer zo neer dat hij mee kan kijken.

Haar broer geeft een kick, en ze draait zich om zodat ze kan helpen.

Ze heeft een toetje. Hij maakt een geluid en als vanzelf schept ze met haar lepeltje een beetje toetje in zijn mond.

Ze was vijf. Het meisje uit dit (instagram) verhaal.

Vijf en al weten, voelen, merken dat je broer anders is. Weten dat je kan helpen. Zien dat dingen anders gaan.

Als ouder zie je het gebeuren. Enerzijds lief en fijn natuurlijk. Anderzijds is dit zorgzame juist zorgelijk.

Want, laten we eerlijk zijn, die zorg-rol is niet de rol van je dochter. Moet je daar nu iets mee of niet?

Als Brus (s) en coach weet ik dat meehelpen voor je Brus (de broer of zus van je zorgkindje) fijn kan zijn. Het gevoel van een steentje bijdragen. Hun zorg intensieve broer of zus dat ook gunnen wat het zelf niet kan. ‘Dat doe je toch gewoon.’ Maar soms helpen Brussen ook vanuit het gevoel/gedachte om jou als ouder te ontlasten/ont-zorgen.

Dat laatste is echter een heikel punt. Dat (ontlasten ouder) moet namelijk niet de insteek zijn. Maar het gebeurt wel. Niet omdat ouders dat vragen. Zeker niet. Maar omdat Brussen de zorgdruk en geregel zien. Ze zien dat ouders het soms best pittig hebben. En ze willen hun ouders ook blij maken.

Ik zeg niet dat je kind niet mag meehelpen. Of juist niets hoeft te doen. Het gezinsleven draaien jullie, of je het wilt of niet, toch samen. Maar het is wel goed om te beseffen dat juist in de jonge jaren al vaardigheden eigen gemaakt worden en Brussen dus patronen vormen voor later.

De inmiddels volwassen Brus kan (door het altijd zorgen voor de ander) het daardoor moeilijker om ook voor zichzelf te kiezen, met alle gevolgen van dien. Dat wil je niet.

Daarom is het dus goed om met dit ‘meehelpen’ bewust om te gaan. Erover te praten. Dat hoeft natuurlijk niet in een serieus gesprek, maar kan gewoon terwijl je samen iets doet. Een wandeling, een spel. Hoe zo’n gesprek eruit kan zien?

  • ‘Ik zag dat je (naam zus/broer) ..…. (gedrag/vertelde/hielp)’
  • (wacht op respons)
  • ‘Je houd vaak rekening met (naam kind). Hoe is dat voor jou?’
  • ‘Het helpt mij ook een beetje’.
  • (wacht op respons)
  • ‘Maar weet je, ik gun het jou ook om ……….. (niet te hoeven zorgen/lekker kind te zijn), want jij bent ook belangrijk’
  • ‘Wat zou een fijne afspraak zijn waarin jij wel mee kan helpen maar ook niet het gevoel krijgt om te moeten zorgen?’

Deze mooie gesprekken met je Brus zijn erg waardevol. Maar soms ook moeilijk om (thuis door het gezinsleven) te organiseren. Juist vanuit verbinding zal je kind veel vertellen.

Hoe je die verbinding tussen jullie nu een boost kan geven? Kom naar mijn workshop Brus in het zonnetje. Komende zondag 28 augustus geef ik deze workshop, speciaal voor Brussen en hun ouders. Waarin het thema SAMEN, VERBINDEN en connectie centraal staat. 3uur lang, tijd met je Brus. In de natuur ga je opdrachtjes doen. Mooie gesprekken voeren in de magische boom, broodje bakken boven een vuurtje, samen ontspannen en samen ont-moeten.

Wil jij dit ook? Echt tijd met je Brus? Samen zoals samen bedoeld is?

Kijk dan op: www.Nice2Bme.nl/ouder-kind-workshop/

Dit is een post van

Nickee Hoedemaekers